Rozdział 22

Spaceruje ulicami Londynu ,ale miasto nie tętni jak zwykle życiem , nie mam ani jednego człowieka.Jak by wszyscy ludzie uciekli. Wokół unosi się mgła , jest ponuro i szaro.Idę przed siebie w nadziei ,że spotkam kogokolwiek.Kieruje się w stronę mostu.Tego słynnego mostu na którym poznałam Natha.Wiatr rozwiewa moje długie włosy na wszystkie strony.Podążam przez most ,zbliżam się do miejsca naszego spotkania.Z oddali widzę człowieka leżącego na ziemi i opierającego się tyłem o barierkę.Podchodzę bliżej.To Nath.W sekundzie ogarnia mnie złość , żal , smutek, gniew, wszystko naraz.Nic nie mogę zrobić ,on nie żyje…Gładzę ręą po jego lodowatym policzku.Nathan wygląda jak by spał ,jest tylko trochę blady i zimny.Znowu ,znowu to samo.Po moich policzkach spływają łzy.Nagle ogarnia mnie przenikliwy dreszcz.Czuje ukłucie w sercu ,nie mogę oddychać ,ani samodzielnie stać.Opieram rękę na barierce ,a po chwili bez życia osuwam się na ziemie.

Budzę się.Kolejny raz otwieram zapłakane oczy.Dlaczego?Dlaczego mnie to nachodzi?Znowu podobny koszmar ,znowu te same pytania. Chciałabym się w końcu od tego uwolnić ,jednak nie mogę.Ostatniej nocy nic mi się nie śniło ,ale podejrzewam ,że to przez nadmiar procentów w mojej głowie.Może w końcu to samo minie.Nie mogę się tym tak przejmować ,to tylko głupie sny ,które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością.Postanowiłam ponownie zasnąć i zapomnieć to tych snach.To pierwsze okazało się łatwe ,ale drugie już trudniejsze…

-Ał!-obudził mnie Nath a dokładniej jego ręka w trakcie przeciągania się którą walnął mnie w ramie.

-Ojej! Przepraszam ,nie chciałem Cie obudzić...Nina słyszysz mnie? Ile widzisz palców?-nawijał spanikowany Nath.

-Nath uspokój się!Żyje i nic mi nie jest!-uspokoiłam chłopaka.

-To dobrze.-pocałował mnie w policzek.

-To ile to już godzin mamy?-powiedziałam do siebie i spojrzałam na zegar stojący na szafce obok łóżka.

-9:47.-powiedziałam i ziewnęłam.

-To już dzisiaj!Jedziemy razem w trase!-powiedział radośnie Natha.

-O fuck!-zrobiłam minę jak bym zobaczyła ducha.

-Co?-Nath nie ogarniał co się stało.

-Przecież my się nie spakowaliśmy!-krzyknęłam na co Nath zrobił facepama!

-Co za geniusze z nas!-dodał.

-Mamy tylko 2 godziny na spakowanie się ,ubranie ,zjedzenie śniadania i dojechanie na miejsce!-powiedziałam załamana własną głupotą i zerwałam się z łózka.

-Ok , spokojnie zaraz opanujemy sytuacje!-Nath również wstał ,ubrał na siebie dres i zniknął za drzwiami pokoju.Po chwili wrócił z dwiema dużymi walizkami w rękach.

-Ty się pakuj a ja idę do kibelka.-odparł.

Zabrałam się więc  za ogarnianie mojej szafy.Nie posiadałam ton ciuchów ,wiec nie miałam dużych problemów co wziąć.Potem przyszedł Nath i również zaczął się pakować.Nare możesz być ze mnie duma!-pomyślałam układając w walizce wczoraj zakupioną sukienkę.

-Ooo!Nina i sukienka!Chciałbym to zobaczyć.-wyszczerzył się Nath.

-Może zobaczysz , może nie…-skomentowałam ,na co chłopak zrobił minę kota ze „shreka”

-Na taki widok musisz sobie mój drogi zasłużyć.-pouczyłam go i kontynuowałam pakowanie.

Następnie poranna toaleta i szybkie śniadanie.Ubrałam się w czarno-biały sweter w paski , fioletowe rurki , na nogi założyłam białe adidasy ,a na głowę szary full cap. Potem pojechaliśmy na lotnisko gdzie czekała na nas już cała reszta The Wanted wraz z dziewczynami.Poznałam tam menagerów chłopaków czyli Martina ,Scootera i BigKeva.Oczywiście na lotnisku roiło się od fanek.Chłopaki chwilę rozmawiali ,robili zdjęcia i rozdawali autografy.Nie obyło się również bez pytań o moją osobę.Nie które dziewczyny patrzyły się  na mnie jak by chciały mnie zgładzić z powierzchni ziemi ,ale niektóre jakby nawet cieszyły się na mój widok. Czułam się w tej sytuacji bardzo dziwnie i nie zręcznie .Zaczęłam sobie uświadamiać co może mnie spotkać.Nathan jest w końcu gwiazdą ,a ja nigdy nie miałam ochoty być w centrum uwagi.Z przemyśleń wyrwała mnie Kels.

-Ziemia do Niny!-blondynka pomachała mi przed oczyma.

-Idziemy już?-zapytałam.

-Jeszcze chwila.Nie martw się nie pożrą ci go.-odpowiedziała  z uśmiechem.

-Ale…ja wcale nie jestem zazdrosna.

-Jak nie jesteś teraz to uwierz mi ,że nie długo będziesz.

To prawda…Nie wiem czy nadaje się do czegoś takiego.Jeszcze kilka miesięcy temu w życiu bym nie pomyślała ,że pokocha mnie ktoś taki.Nagle ktoś złapał mnie za ręke ,oczywiście był to Nath.

-Ej przestraszyłeś mnie…

-Nie chciałem-pocałował mnie w czule ,a na mojej twarzy pojawił się uśmiech.

-To idziemy w końcu panie gwiazdorze?

-Idziemy!-odparł i udaliśmy się w stronę odpraw.Nie musieliśmy czekać długo na wejście do samolotu jak to często bywa.Gwiazdorskie przywileje ;)Nareszcie usiadłam w wygodnych  samolotowych fotelach.Oczywiście zajęłam miejsce obok Natha.Załączyłam sobie moje słuchawki i odpaliłam play liste.Nie przeczę ,że ściągnęłam sobie wszystkie piosenki The Wanted.W końcu nie mogę być przy nich taka ciemna. Zamknęłam oczy i relaksowałam się przy dźwiękach Heart Vacancy.Poczułam się wtedy taka dumna ,że ich znam.Położyłam moją rękę na ręce Nathana i uświadomiłam sobie jak bardzo zmienił moje życie.Nareszcie jestem szczęśliwa i to z kim!

Tak więc cały lot upłynął mi bardzo mile przy dźwiękach piosenek The Wanted.Po godzinie wylądowaliśmy w Paryżu.Tam również powitały nas tłumy fanek.I podobne reakcje zarówno moje jaki  i  Prisoners.Potem pojechaliśy do hotelu.Był to bardzo luksusowy i nowoczesno urządzony jak przystało na Paryż hotel.Po wejściu do naszego pokoju moim oczom okazała się sypialnia o miętowych ścianach ,które zdobiły kolorowe obrazy.Na środku pomieszczenia stało wielkie dwuosobowe łóżko z kaszmirowąpościelą .Natomiast ogromne szklane okno oświetlało pokój i zdobiło go widokiem na panoramę miasta.Mogłabym tu spędzić całe życie –pomyślałam w walnęłam się na miękkie łoże.Nath postawił walizki i zrobił to samo co ja.

-Trzeba przetestować to łóżko.-powiedział to z taką powagą ,że aż zaczęłam się śmiać.

-Co masz na myśli?-szepnęłam mu do ucha a on przysunął się do mnie bardziej.

-A no na przykład to.-chłopak złożył czuły pocałunek na moich ustach.Zaczęliśmy się całować coraz zachłanniej.

-Hmhm..-odkchrząknął Jay ,który właśnie wszedł do pokoju razem z Maxem.Nath i ja automatycznie oderwaliśmy się od siebie

-Czego?-burknął Nath wkurzony ,że kolega przerwał nam pocałunki.

-Sorki ,że wam przeszkodziliśmy ,ale ...-zaczął Max.

-Dali nam chyba zły pokój bo mamy jedno łóżko za miast dwóch i myśleliśmy ,że może wy wzięliście klucze od naszego pokoju.-dokończył Loczek.

-Ale jak widać nie więc już wam nie będziemy przeszkadzać.- Max

-Trafna uwaga Max!-powiedział Nath ,a chłopaki udali się w kierunku drzwi.

-A tak na przyszłość to się puka!-dodał.

-Czy oni zawsze muszą nam przeszkadzać?!-Nath był zdenerwowany.

-Oj tam  czepiasz się , Nath.

-Ale oni też.Nie sądzisz?

-Na pewno nie chcieli nam przeszkadzać i to ty się czepiasz mój drogi.

-No dobra…To na czym skończyliśmy?-Nath ponownie się do mnie zbliżył.

-Na tym ,że musimy się wypakować!-oparłam zadowolona na co chłopak wywrócił oczami.Jak my uwielbiamy się ze sobą droczyć.

No i jak powiedziałam tak zrobiłam.Połowę zawartości mojego bagażu ułożyłam w dużej szafie z drewna w kolorze gorzkiej czekolady.Szkoda ,że zostajemy tu tylko 2 dni.Mówiłam  już ,że to miejsce cholernie mi się podoba?;)Po relaksowaniu na łóżu ,ogarnianiu pokoju i odkrywaniu różnych bajerów w wannie z hydromasażem przyszedł czas na zwiedzanie miasta.Na tą okazję postanowił przebrać  się w mniej wypoczynkowy strój.Ubrałam biały t-shirt z kolorowymi nadrukami ,jasno jeansową kurtkę ,czarne leginsy i uwaga!-baleriny.Poprawiłam jeszcze troszeczkę makijaż i byłam gotowa ruszyć w miasto.Calą ekipą The Wanted łącznie z Kelsey i Nareesha wyszliśmy z hotelu.Oczywiście na początek wszyscy jednogłośnie chcieli zobaczyć wieżę Eifela.Od naszego hotelu nie było tam daleko ,więc spacerując mogliśmy przy okazji podziwiać malownicze ulice Paryża.Pogoda nam dopisywała ,promienie słońca nieśmiało wychodziły zza chmur ,ale ogólnie było ciepło.Wokół było mnóstwo ludzi ,turyści ze wszystkich krajów świata kłębili się pod zabytkami.Wizytówka miasta robiła wrażenie.Chłopaki nie byli tu pierwszy raz więc nie jarali się tak bardzo jak ja żelazną konstrukcją.Oczywiście nie mogło się obyć bez słit foci i różnych tego typu zdarzeniom ze mną w roli głównej.Nie weszłam na wieżę gdyż : a) nikomu się nie chciało b)mam  lęk wysokości.Potem cały czas oczywiście spacerowaliśmy ,zwiedzaliśmy ,fotografowaliśmy ,aż w końcu przyszedł czas na obiad.W tym celu udaliśmy się jednogłośnie na pizze.Kanajpa była naprawdę stylowo urządzona ,piękne fotografie zdobiły murowane ściany wnętrza.Pizza również okazałą się przepyszna tak ,że nieźle się napchałam .Do tego po lampeczce winka i żyć nie umierać ;) No prawie bo nie wszystko musiało być takie piękne.Przy stoliku obok siedziała grupka dziewczyn ,jak można się domyślić  fanki.Dziewczyny wnikliwie nas obserwowały ,co było dla mnie trochę krempujące.Chociaż z drugiej strony jak na to spojrzeć to na pewno każda z nas zachowywała by się w podobny sposób gdybym nie znałą chłopaków osobiście.Trochę zmęczeni The Wanted musieli wracać do hotelu ,ponieważ mieli pozałatwiać pare spraw związanych z koncertem ,pogadać  z mengerami i takie tam.Ja też postanowiłam wrócić do hotelu i trochę poleniuchować.Nare i Kels chciały mnie namówić na zakupy ,ale ja i moje obolałe nogi stanowczo nie miały na to ochoty.Wróciłam do hotelu ,wzięłam prysznic ,trochę posiedziałam na laptopie.Szukałam informacji na temat snów.W internecie było napisane wiele różnych porad jak się pozbyć koszmarów : nie jeść przed snem , pić różne ziołowe herbaty ,dobry jest też taki indiański łapacz koszmarów,który można powiesić nad łóżkiem.Przed snem w zasadzie nic nie jem , to może wypróbuje te herbatki i indiański łapacz koszmarów.Jak tylko coś takiego, gdzieś zobaczę to od razu kupie.

Wieczorem planowaliśmy udać się w mały rejs  statkiem po Sekwanie.Około 19 całą ekipą wyjechaliśmy z hotelu czarnym vanem.Przez okna samochodu mogłam podziwiać przepięknie oświetlone , urokliwe uliczki Paryża.Nie bez powodu nazywane jest miastem zakochanych.Po chwili byliśmy na miejscu.Dotarliśmy do małego portu ,gdzie czekał na nas wynajęty statek , cały tylko dla nas na 3 godziny.Jak dobrze ,że wyleczyłam się już z choroby lokomocyjnej.-pomyśłałam.Po chwili siedzieliśmy już na tarasie statku.Obok znajdował się barek ,który w sekundzie została oblężony przez Jay ,Toma i Maxa .Natomiast ja z Nathem ,siedzieliśmy wtuleni w siebie i podziwialiśmy niesamowicie oświetlone miast nocą .Ze statku doskonale widoczna była cała pooświetlana wieża Eiffla.

-Mogłabym tu spędzić całe życie-oparłam moja głowę na ramieniu Nathana.

-Ale tak sama?

-No coś ty ,to chyba wiadome ,że z tobą.-popatrzyłam w jego świecące zielono-niebieskie oczy.

-Może kiedyś…wszystko jest możliwe.-odgarnął kosmyk włosów z mojej twarzy.

-Nat zaśpiewaj mi coś.-poprosiłam.

-Po jutrzejszym koncercie będziesz miała dość.

-Chyba żartujesz?Mogłabym cię słuchać godzinami ,a nawet latami.-posłałam mu ciepły uśmiech.

-Sama tego chciałaś.-odpowiedział i zaczął śpiewać początek Glad You Came ,ale do tego starał się fałszować.

The sun goes down

The stars come out

And all that counts

Is here and now

-Ej ,ej młody nie kradnij mi kwestii.-podszedł do nas lekko wstawiony Max i zaczął swój popis.

My universe will never be the same

I'm glad you came

Potem znowu śpiewał Nath.Tym razem takim zadziornym głosem ,który naprawdę bardzo mi się podobał.

You cast a spell on me, spell on me

You hit me like the sky fell on me, fell on me

And I decided you look well on me, well on me

So let's go somewhere no-one else can see, you and me

Potem Tom ,który był leciutko spity.Śpiewał do Kels ,dokładnie w taki sposób jak w teledysku.

Turn the lights out now

Now I'll take you by the hand

Hand you another drink

Drink it if you can

Can you spend a little time,

Time is slipping away,

Away from us so stay,

Stay with me I can make,

Make you glad you came

I w końcu refren :

The sun goes down
The stars come out
And all that counts
Is here and now
My universe will never be the same
I'm glad you came
I'm glad you came

Chłopaki zaczęli ,a raczej próbowali tańczyć I do tego darli się na cały głos.Nath nagle podniósł mnie ,wziął na ręce i zaczął kręcić w kółko ,tek że następnie potknął się i ławkę i oboje z pełną gracją wywaliliśmy się na podłogę.Jak dzieci…Wszyscy w koło pękali ze śmiechu.Potem chłopaki kontynuowali swój recital ,wygłupiali się ,trochę pili –jak to z The Wanted zazwyczaj bywa. ;)W końcu rejs dobiegł końca i musieliśmy wracać do hotelu ,ale nie wszyscy chcieli.Nasza trochę spita trójca chciała koniecznie pozwiedzać okoliczne kluby ,na szczęście jakoś z dziewczynami udał ich się przekonać do powrotu.Bądźmy szczerzy , jak oni by dali rade tacy skacowani jutro występować?Tak jak na początku przyjechał po nas ten sam czarny van i wróciliśmy do  naszych pokoi.Jak zwykle po całym dniu na nogach byłam trochę zmęczona więc od razu zasnęłam.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Na początek winna jestem moim czytelnikom przeprosiny ;\ Miał  być wczoraj ,ale nie miałam cały dzień neta ,a wieczorem nocowałam u koleżanki.I musze przyznać ,że jestem z siebie duma!Ponieważ koleżanka ta moja jest zawziętą Directionerką i 80% pokoju w którym spałam było wyklejone plakatami -.- ale żyje jeszcze jakoś!:)No a co do tego czegoś na górze no to oceniam jako : takie sobie.Troche nie miałam pomysłów ,więc wyszło jak wyszło.Ale coś tam lepszego się może natworzy we święta ;)

ps.dzisiejszego , wspaniałego dnia obchodzę okrągły jubileusz 2.000 przeróżnych ,zdjęć ,gifów i filmów w folderze "TW" ,więc zaprezentuje wam kilka perełek z moich zbiorów;)

ps.2 Co sądzicie o zmianie wyglądu ,lepiej jest teraz ,czy może przedtem?Dajcie znać.